Ik ben het Lego van vroeger aan het sorteren en dan bedenk je toch dat sommige dingen in het leven onveranderd blijven. Een blokje van de speelgoed winkel van nu past nog precies op de steentjes van 38 jaren geleden.  Ik zie mijzelf weer zitten,  6 jaar met blonde vlechtjes, zonder gedachte, zonder ‘moeten’,  maar met volle overgave aan de slag om een  huis te bouwen.

Wow, een huis, mijn hoeksteen, alles past precies. Flow! Dan gaat mijn telefoon, opnemen of verder sorteren? Dilemma!   Wat is kind zijn toch mooi….  Met kerst mag Teun (4 jaar) het uitpakken en dan al het gesorteerde weer door elkaar gooien. Weer bouwen en Kind worden, zijn en blijven ? Het besef dat je hier een keuze in hebt is het grootste cadeau…!